دختره از میون تمام اسباب بازی هاش ازقوطی خالی و ‍پارچه و چوب و عروسک مو وزوزی و خوشگل و کالسکه بچه و خونه عروسکی و ماشین و توپ و چهارچرخه و چادر اسباب بازی و بولینگ و اسباب آشپزخونه و پیک نیک بیشتر از همه توپ دوست داره و ماشین و کتاب.

حالا خوبه که دختره و وقتی به اسباب بازی های (اصطلاحا) پسرونه علاقه نشون می ده دچار تضاد نمی شم و اعتقاد دارم هر جنسیتی می تونه و حق داره به مشاغل و لباس ها و مشغولیات و رنگ ها و علایق ‘منسوب به’ هر جنسیتی توجه نشون بده.

اما گاهی فکر می کنم به این که قربانی تبعیض ها و پیش فرض های جنسی فقط دخترها نیستند. آیا اگه یه پسر کوچولو به جای توپ و تفنگ و بسکتبال و فوتبال از کالسکه و عروسک زرزرو و رقص باله خوشش بیاد چند در صد پدر و مادرها احساس راحتی می کنند؟

اصلا چند در صد پدر و مادرها اسباب بازی هر دو جنس رو بدون تبعیض و پیش فرض برای بچه فراهم می کنند؟

مهم تر و بسیار پیچیده تر از اون چند در صد پدر و مادرها در کشورهای پیشرفته یا پیش نرفته با مساله گرایش های جنسی غیر معمول فرزندانشون به راحتی کنار میان؟

به شخصه اطمینان صد در صد دارم اگه دختره همجنس گرا یا دگر جنس گرا هر کدومش از آب در بیاد کوچکترین مشکل و ناراحتی ای نخواهم داشت.

کلا سه چیز و فقط سه چیزدختره برام اصله: ۱- اعتماد به نفس ۲- احترام به خود ۳- خوشحال بودن.

باقیش دیگه فقط جزییات هست و بس.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار