این رو آرمین گیله مرد عزیز توی نظرخواهی در جواب سوال من نوشته:
سلام .. متاسفانه دولت فاسد ایران تقاضای شرکت (فعلا) بعنوان ناظر در اتحادیه عرب رو داده تا عضو کامل اتحادیه عرب بشه حتما بعدش هم بدون مشکل خلیج فارس میشود خلیج عرب ……

نمی دونم چه حد واقعیت داره. چیزی که گل اقا می گه اینه که ایران به عنوان ناظر می خواد بره توی اتحادیه.
از نظر سیاسی و منطقه ای و اینطور حرف ها دانش اش رو ندارم که بتونم ابراز عقیده کنم. اما فقط یه چیزی رو خوب می دونم و اون هم اینه که کار ایران به دست یک عده غیر ایرانی یا اگر بخوایم خیلی بهشون لطف کنیم وطن فروش افتاده.
بشینم اینور دنیا و از کنار گود بگم لنگش کن. یکی نیست بگه دختر جون اگه خیلی داری غصه می خوری بفرما, کی جلوت رو گرفته , مبارزه بفرمایید لطفا. اگه ساکت بشینم و صدام در نیاد این حرص و جوش رو چه کنم.
بگم وای سوخته ام, نگم وای سوخته ام.

امیرکبیر و مصدق و رضا شاه دیگری آیا پیدا می شه؟ وطن پرستی آیا وجود داره؟ از جان گذشته ای, یک نابغه, یک موجود خیلی خیلی توانا و دانا و عاشق آیا پیدا می شه؟ قبلی هایی که پیدا شدند چی به سرشون اومد؟ کجا رفتند؟

یادمه توی یکی از سایت ها –آریامهر بود به نظرم- در مورد تاریخچه ی این خلیج شرح داده شده بود. تاریخچه ی جالبی بود. نمی دونم تا چه حد مستند بود اما دور از واقعیت هم به نظر نمی اومد.

نمی تونم تصمیم بگیرم اگر خلیج فارس هم تغییر نام بده و بشه به نام اعراب چه احساسی پیدا می کنم. فکر نکنم در این مورد رای گیری هم چاره ی کار باشه.

با اجازه از حسن آقا این شعر رو اینجا میارم. بی ادبیه , ببخشید. اما مفهومی که داره به کلمات بی ادبی که استفاده کرده در. به هر حال همه مون این کلمات بی ادبی و موارد استفاده شون رو می دونیم و همه مون هم بزرگسال هستیم.
شعری است از میرزاده ی عشقی که خود حسن آقا هم از ناناجان کش رفته:

مرا چه کار که يک عمر اه و ناله کنم
که فکر مملکت شش هزار ساله کنم
وطن پرستی مقبول نيست در ايران
قلم بيار من اين ملک را قباله کنم
من التزام ندادم که گر در اين ملت
نبود حس وطن پرستی اماله کنم
بگو به ..یــر خر اماده باش و حاضر کار
بمادر وطنت زين سپس حواله کنم
سزای مادر اين ملک انگليس دهد
چرا ز ..یــر خر انقدر استماله کنم

حقیقت تلخی است که میرزاده ی عشقی 110 سال پیش سروده و گویا هنوز که هنوزه وضع به همین منوال مونده.
فقط یه حرف دیگه:
مهم اسم خلیج فارس و اسم ایران نیست, مهم روحیه و غرور ملی ای هست که در ایران وایرانی از بین برده شده. اگر از کسی و از ملتی غرورش رو گرفتی, اگه یادش رفت که با همبستگی و اتحاد چه می تونه بکنه, اونوقته که می تونی هر بلایی خواستی به سرش بیاری. اونوقته که مفهوم آزادی و حقوقش ازیادش می ره.
اگر غرور ملی باشه؛ اگر حس دفاع از حق و حقوق باشه, اگر شناخت و لزوم آزادی داشتن در میون باشه, اونوقته که نه اسم خلیج فارس عوض می شه و نه سایر منافع ملی به خطر می افته.
اونوقته که ایران و ایرانی در دنیا باقی می مونه و سربلند می شه.
بگو کیه که این انشاها رو از بر نمی دونه. یه بار دیگه گفتن اش که عیبی نداشت. هان؟
این هم یه آهنگ قشنگ از شهرزاد سپانلو که خیلی دوستش دارم.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به امید دیدار