ای بابا…فکر نمی کردم موضوع به این سادگی اینقدر جنجال راه بندازه.
بهمن هوای تازهو مامان نیلوی عزیز شما دوتا که در کل ازتون دوتا کلمه انگلیسی هم بین فارسی حرف زدنتون نشنیدم دیگه چی می گین؟
این بهمن خان ما خانمش اسپانیولی است. اما اگه می خواستم مثال کسی رو بیارم که توی حرف زدن فارسی اصلا لغت انگلیسی به کار نمی بره, بهمن رو به عنوان یه مثال خوب اسم می بردم.
تازه همه کسانی که توی جمع وبلاگر های تورنتویی باهاشون از نزدیک آشنا شده ام هیچوقت کلمه انگلیسی وسط حرفشون نمی پرونند.
مامان نیلو و بابایی, بهمن, دیوونه, مسافر و همسفر,سهیل گیبسون و خانمش, خنگولک و میشولک..همه و همه زبان فارسی قشنگ و سلیسی صحبت می کنند.
درباره فارسی یاد دادن به بچه ها هم من اتفاقا جزو کسانی هستم که می گم اصلا و ابدا لزومی نداره. بچه باید وطن داشته باشه و می تونه کانادا رو به عنوان وطنش انتخاب کنه. البته اگر دوست داشته باشه و فارسی یاد بگیره که فبها. اما مشکل من با انگلیسی حرف زدن بچه ها نیست.
مسئله اصلی من با کسانی است که به جای راحت, می گن ایزی!! بابا کدوم یکی از ما به جای راحت می گیم ایزی اون هم برای این که اثبات کنیم انگلیسی می دونیم و فارسی حرف زدن کسر شان مونه.
یا کدوم یکی مون به جای یه کمکی بهت بکنم می گیم یه هندی بهت بدم؟
یا کدوم یکی مون به جای دوران حاملگی می گیم دوران پرگننسی؟یا فرضا وقتی باهم حرف می زنیم به جای آهان و بله می گیم “یا”
بابا جون من بخواهیم یا نخواهیم متاسفانه یه عده ایرانی هستند که انگلیسی بلد نیستند و همین دوتا یس و نو و یا رو بلدند. اونوقت همه اش سعی می کنند با لهجه انگلیسی فارسی رو حرف بزنند. یا توی بقالی بهش می گی سرکه می خوای می گه یس. وات؟
د آخه من دیده ام که می گم. منتها من روی کلامم به هیچ فرد یا گروه خاصی نبود. یه کلام عمومی بود برای این که بگم بسیاری افراد هستند که سعی می کنند با انگلیسی پروندن اعتبار به دست بیارن و اتفاقا همهشون هم جزو کسانی هستن که فوق العاده بی اصل و ریشه هستند و گرنه برای اعتبار و پز دادن دست به دامن انگلیسی پروندن نمی شدند. من هم خنده ام می گیره و تاسف می خورم.
کلام آخر این که صد البته همه ما تفاوت بین کلمه انگلیسی بدون معادل در فارسی -که هیچ راهی برای اجتناب ازش نیست- و استفاده از کلمه انگلیسی که فقط و فقط برای پز و اعتبار کسب کردن است رو می دونیم. نا سلامتی همه ایرانی هستیم و مردم هموطن مون و روحیات شون رو از همه دنیا بهتر می شناسیم. می فهمیم کی چه کاری رو برای چی می کنه.
من عاشق همه تون هم هستم. حرف هم که می زنین ته دلم کیف می کنم. چه انگلیسی بگین و چه فارسی. در ضمن کاملا هم موافق وبلاگ انگلیسی زدن هستم . بالاخره این زبان لعنتی شده زبان بین المللی همه دنیا.
دوستتون دارم , خوش بگذره, به امید دیدار