دهه ي بيست و سي دارن خيلي طول مي كشن. حس اش نيست ديگه.
نمي شه يه جوري,‌ زودتر رفت دهه ي هفتاد و هشتاد؟ حتما بايد پنجاه شصت سالي منتظر شد؟

يه حس خفگي…اين همه انتظار…يا تكاپوي احمقانه ي هر روزه…براي چي؟

دوستتون دارم, خوش بگذره, به اميد ديدار