فکر می کنم به عنوان یکی از کسانی که در دوتا از میت آپ های تورنتو شرکت کرده شاید بد نباشه نظرم رو بگم.
من فکر می کنم این رویه که رای گیری باشه و محل میت آپ با رای اکثریت مشخص بشه بهترین شیوه است. به هر صورت هر کس بنا به شرایط و تمایل خودش میاد یا نمیاد. اما چیزهایی جدا و خارج از چهار چوب قوانین و مقررات هست که اهمیت داره.
دیشب مشکلی که پیش اومد در مورد این بود که افراد زیر 18 سال اجازه ورود به بار محل میت آپ رو نداشتند. این طبیعیه.اما موضوع وقتی اهمیت پیدا می کنه که ما می خواهیم جمعی رو گرد هم بیاریم که از تمام قشرها درش وجود داره. ضمنا موضوع زمانی اهمیت پیدا می کنه که کسی هست که قدرت رهبری این جمع رو داره. و جمع به این شخص اهمیت می ده.
من تا به حال حسین درخشان رو ندیده بودم. از گل آقا راجع بهش شنیده بودم و این که به معرفی اینترنت در ایران خیلی کمک کرده و درباره اینترنت اطلاعات زیادی داره. به هر صورت پدر وبلاگ نویسی بین ایرانی ها هم هست.
به حسین ایرادی وارد نخواهد بود اگر رای خودش رو بنا به مصلحت و دلخواه شخصی خودش بده. اما بسیار پسندیده تر خواهد بود اگر به عنوان کسی که بین وبلاگ نویس ها مهم و شناخته شده هست و توانایی تغییر و رهبری دارد در ارائه رای خودش به موارد عمومی تر و چنانچه رشته مورد علاقه اش است به جامعه مخاطب خودش توجه بیشتری کند و به علاقمندان کاری که او بنیانگذارش بوده احترام بیشتری بگذارد و موضوع را از دید دیگران هم ببیند.
من فکر می کنم اگر کسی بین گروهی از افراد مقبولیت پیدا کند مسئولیت هم به دنبال خواهد داشت. حسین درخشان به راحتی می تواند نقش سازنده ای در قوام و تداوم گردهمایی وبلاگر های ایرانی داشته باشد که کار کوچکی نیست.
نظر من این است که در صورتی که محل ملاقات ها به شکلی انتخاب (و شاید پیشنهاد ) شود که هیچ محدودیتی برای شرکت کننده ها نداشته باشد دوستانه تر خواهد بود.
کوتاه کلام این که هر کس بنا به مصلحت و میل خود رای خواهد داد و مسلما اگر کسی امکان شرکت کردن را نداشته باشد و یا تمایلی به شرکت کردن نداشته باشد نخواهد آمد. اما چرا به صورتی نباشد که همه با هم سعی در همگانی تر کردن و مستحکم تر کردن این جمع بکنیم.
تفریحات فردی را همیشه و در همه حالات می توان داشت. حتی جمع های گروهی کوچکتر و مختصر تر را هم می شود همیشه داشت. اما یک جمع که مخاطبینی از همه نوع , زن و مرد و کودک , و مسلمان و بی دین دارد (که اصل و مبنای وبلاگ نویسی بر احترام متقابل و گردهمایی تمام عقاید است) به نظر من بسیار ارزشمند است و گاهی بهتر است تمایلات فردی خود را کمی هم به نفع اتحادو اجتماع و یگانگی خود نادیده بگیریم.
به هر تقدیر که باز هم تاکید می کنم هر کس (که شامل حسین درخشان هم می شود) حق دارد بنا به تمایلات خود رای بدهد. آنچه در بالا آوردم ملاحظاتی ورای حقوق فردی و مربوط به مسئولیتی بود که به نظر من مقبولیت اجتماعی روی شانه فرد می گذارد.
دوستتون دارم, خوش بگذره, به امید دیدار