امروز از صبح تا حالا كل وقتم به اين گذشته كه واسه ي يه كاري به جاي اين كه از پورت سريال استفاده كنم, به پورت يو اس بي وصل بشم. حالا تقصير از اين لپتاپ بي پدر ومادره يا از يو اس بي هاب يا از اين چيزي كه مي خوام وصلش كنم به لپتاپ يا از خودم يا از ويندوز اكس پي, نمي دونم.
فقط مي دونم از روي تنبلي خواستم يه كاري رو دوباره كاري نكنم, در صورتي كه اگه كاره رو روي پورت سريال انجام مي دادم تا حالا تموم شده بود و رفته بود پي كارش.
حالا هم كه افتادم روي دنده ي لجبازي. و فكر مي كنم حالا كه نصف بيشتر روز رو از دست دادم كار رو به سرانجام برسونم!!! تقصير خودم هم هست آخه. لج و لجبازي..
لپتاپ لج كرده و واسه ي هر كاري يه مارمضون طول مي ده. مودم اين وسيله هه لج كرده و مي گه الا و لله با اون نرم افزاري كه ميخواي كار نمي كنم. ديگه حالا كار به اونجا رسيده كه نرم افزاره هم ناز مي كنه و مي گه من هم كار نمي كنم. دليلي هم نمي آره. مي گه فقط دلم نمي خواد حتي باز بشم. خلاصه كه دارم ناز همه رو به هيئت اجتماع مي كشم.
اگه واسه ي ريبوت شدن لپتاپ يه كانتر ميگذاشتن و هر لپتاپي يه سهمي از ريبوت هاي دنيا مي داشت, مسلما لپتاپ من امروز يه جا كل سهميه اش رو استفاده كرده بود.

بي خيال ديگه. اين دفعه هم اگه نشه كارها رو به جاي پردازش موازي,‌ پردازش سري مي كنم. وقت بيشتر مي بره كه ببره. سريال پورت استفاده مي كنم.

به قول مشقاسم: كله ي باباي هر چي كامپيوتر و پورت بي ناموسه.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به اميد ديدار

پيوست: لطفا تعداد كلمات انگليسي رو اون بالا بشمارين. با اين پيشرفت تكنولوژي (فن آوري) اگه يه فكري به حال اين كلمات انگليسي تكنولوژيكي (فن آورانه!!!) نكنيم كلاه هر چي زبان فارسيه پس معركه مي مونه. حالا از ما گفتن.