یه کشف بزرگ کردم.
به جایی رسیدم که جرات اشتباه کردن دارم, و جرات دارم وایستم و با خیال راحت به خودم و به همه بگم که “اشتباه کردم”.
————

دو تا آهنگ اون بالا اضافه شده. یکی از جی لو (می ترسم قانون کپی رایت یقه ام رو بگیره), و یکی هم از ناصر “تو دروغاتم قشنگه”.
جفتش رو خیلی دوست دارم.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به امیددیدار

پیوست: این روش روانپزشکها بود که یک کلمه می گفتند و بعد بیمار باید بلا فاصله اولین کلمه ای که به نظرش می رسید رو می گفت. حالا اگه روانپزشک محترم به من می گفت جی لو، اولین کلمه ای که به نظرم می رسید (مودبانه بگم) مسلما باسن بود.