این بار دیگر
به “یک عاشقانه ی آرام” رسیده ام
به شعر, سرود, ترانه
و به یک توانایی شگرف
در نقطه ای از ژرفای وجود
که هیچ نمی شناختمش
در این عاشقانه ی آرام
پروردگار ماوا دارد
و گناه را به من یاری می کند
به آرامترین و ژرف ترین جای دلم
ای یگانه یار
برای همیشه خوش آمدی
با پروردگار جای گرفته ای
و با عشق در هم آمیخته ای
دریاچه, باد, گندمزار, چنار
معنای تو را دارند

بهانه ها را نپذیرفتی
بهانه هست اما
برای وصل,برای فصل, برای عشق, برای شوق
چهار عنصر طبیعت من
آب و باد و خاک و آتش
در تو می رقصند
در تو می پیچند
از تو می نوشم, هر دم, هر گاه
توانایی هایم را
جز تو دلیلی نیست
تواناترینم, داناترینم, عاشق ترینم
و نیز
شاعرترینم

عشق را این بار
و به وسعت ابدیت
رنگ سرخ شادی خواهم زد
————————-
آمدم…
————————-
به خدمت همگی عرض شود که سال نوی میلادی رو با شادی و نشاط فراوان آغازیده ایم. کلی برنامه ها برای تا آخر سال هست که توی صف گذاشته ام.
به نظرم کت بالوی سال دیگه اگه این کت بالوی تنبل آش و لاش امسال رو نگاه کنه باورش نشه. کت بالوی پارسال که اصلا و ابدا کت بالوی امسال رو نمی شناسه. انگار این دوتا کاملا متفاوت هستند.
فعلا که گل آقامون در آستانه ی سال جدید ناخوشی “گلاب به روتون” گرفته و دارم می رم براش چای نبات درست کنم. چه می دونم این دوست ها دیروز چی بهش دادن خورده.
خدا همه چیز رو به خیر بگذرونه.
خدایا به امید تو.

دوستتون دارم, خوش بگذره, به امید دیدار