عرض شود به حضور انورتون که یکی‌ از مشتری‌های شرکت Wind یا Mobilicity ممکن هست که شرکت امریکایی Verizon باشه.

در کانادا سه‌ تا شرکت بزرگ TELUS و Bell و Rogers، و چند تا شرکت کوچیک، شامل Wind، Mobilicity و Public Mobile (در انتاریو)، خدمات موبایل ارائه میدن. TELUS و Bell و Rogers هر کدوم حدود یک سوم مارکت، یعنی‌ حدود ۷ میلیون مشترک دارند. قیمت‌ها و موبایل‌هاشون تقریبا کپی‌ همدیگست، امّا تفاوت در سرویسی هست که میدن.

دولت کانادا به شدت می‌خواد در هر نقطه کانادا حداقل چهار تا شرکت ارائه کننده خدمات موبایل داشته باشه. حالا چرا چهار تا، الله و اعلم. لابد واسه این که تعداد بزرگ‌ها سه‌ تاست.

شرکت‌های کوچیکتر، خیلی‌ وقت‌ها ضرر خیلی‌ زیادی میدن. دلیلش هم اینه که هزینه اولیهٔ، و هزینه نگهداری، و هزینه رقابت در بازار موبایل بسیار بالاست، خصوصاً در کانادا که تراکم جمعیت در بسیاری از نقاطش خیلی‌ پایین هست. نقاط پر تراکم مثل تورنتو هم هزینه بر هستند، چون جایی‌ که پول ازش در میاد بیزینس هست، و اونها هم پوشش کشوری، و رمینگ نیاز دارند، که باز برای شرکت خدمات دهنده، بسیار هزینه بر هست.

شرکت‌های کوچیک هم این رو میدونند (اگه من بدونم، اونها دیگه حتما میدونند). بنا بر این از روز اول وارد صحنه میشن که سالها بعد خریداری بشند. مهمترین داراییشون هم عرض باند هست و تعداد مشترکینشون.

Mobilicity در آستانه ورشکستگی، با یک قرض هنگفت، خودش رو به معرض فروش گذشته. TELUS می‌خواست بخردش، دولت گفت اولا که خرید شرکت به منزله انتقال عرض باندش به شرکت خریدار نیست (ضربه بزرگ به شرکتی که باید خریداری بشه)، و دوم این که این فسقلی‌ها رو سه‌ شرکت بزرگ TELUS و Bell و Rogers نمیتونن خریداری کنند.

حالا دو سه‌ تا شرکت مخابراتی خارجی‌، به علاوه یه شرکت بزرگ سرمایه‌گذاری کانادایی (که Mobilicity بهش اون مقدار هنگفت رو مقروض هست) ممکنه پا پیش بگذرند.

به نظر من بهترینش شرکت Verizon هست. بزرگترین شرکت موبایل امریکایی، با بیش از ۱۰۰ میلیون مشترک در امریکا، و با تجربه کار در کانادا. سهم عمده TELUS تا سال ۲۰۰۴ مال شرکت Verizon بود. جالبه که AT&T هم در اصل مالک Bell بود. به عبارتی Bell و ‌AT&T تا سالهای سال یکی‌ بودند. دهه ۷۰ اتفاقات خیلی‌ زیادی افتاد و ‌AT&T عظیم چندین و چند تکّه شد.

خلاصه که به نظر من بالا برین پایین بیاین بازار تلکام کانادا کشش بیش از این رو نداره. حالا هی‌ شرکت‌های مخابراتی بگن سه‌ تا، دولت بگه چرا سه‌ تا، اونها بگن پس چند تا، دولت بگه چهار تا.

دوستتون دارم، خوش بگذره، به امید دیدار