دولت آقای هارپر بودجه سازمان های کمک به مهاجرین رو برای سال جدید به نصف تقلیل داده. بسیاری از این سازمان ها ممکنه به ناچار فعالیتشون رو متوقف کنند اون هم زمانی که مهاجرین هنوز به خدمات این سازمان ها نیاز دارند.

من فکر می کنم پذیرفتن مهاجر -نه دقیقا- اما به شکلی شبیه به فرزندی پذیرفتن هست. فکر می کنم اگه خانواده ای کسی رو به فرزندی می پذیره باید فرزند جدید رو تامین کنه تا زمانی که فرزند بتونه روی پای خودش بایسته و باید بین فرزند جدید و فرزندهای خانواده صلح به وجود بیاره. اگر خانواده ای نمی تونه یا نمی خواد مسوولیت رو عهده دار بشه نباید فرزند خوانده ای رو بپذیره.

کاری که دولت آقای هارپر داره می کنه به نظر من مثل خانواده ای هست که فرزندخوانده ای داره اما از زیر بار مسوولیتش شونه خالی می کنه و فرزند خوانده و فرزند خودش رو مقابل همدیگه قرار می ده.

بحث می تونست بر سر مرور و تجدید نظر کردن بر قوانین مهاجرت باشه و می شد روش فکر کرد. قطع کردن بودجه ی سازمان های کمک به مهاجرین اما زمانی که مهاجرین در این کشور هستند و برای استقرار و پیدا کردن شغل نیاز به کمک دارند اشتباه هست.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار