بامزه ترین جمله ای که در زندگی ام خونده ام به این مضمون بوده که “نمی دانم آیا تا به حال توجه کرده اید بعضی موشها در زندگی اصلا پیر نمی شوند؟”

…..

بامزه ترین کاری هم که آدم ها می کنند اینه که یه واحدی از زمان رو نشونه می گذارند و به سر اون واحد که رسید جشن یا بزرگداشت می گیرند.
زمان یکی از جالبترین مفاهیم هست. اگر فرض کنیم در یک جسم یا موجود حرکت و تغییر وجود نداشته باشه و اون جسم ساکن مطلق باشه زمان برای اون جسم بی معنیه. به عبارت دیگه عینهو حرکت نسبی می مونه. زمان نیست که وجود داره و بر ما می گذره. ما -و کل کهکشان- حرکت و تغییر داریم و بر زمان عبور می کنیم.
به عبارتی این زمان بیچاره اصلا و اصولا وجود نداره. یک مفهومی هست برای این که تغییر و حرکت رو بر مبناش بسنجیم. یه واحد اندازه گیری فرضی هست عین مثقال یا خروار.
حالا فرض بفرمایید قرار بگذاریم به جای ابتدای هر سال ایتدای هر هفته رو جشن بگیریم -یا به پیشنهاد گل آقای ما- هر صد هزار ثانیه یک بار (یا حدود یک روز و نصفی مثلا) شمارش معکوس کنیم و عینهو دیشب بنده از خوشحالی نو شدن واحد زمان بپریم بالا پایین, به جای این که منتظر بشیم آقای کره زمین دور خورشید خانوم پرحرارت بگرده!.
حالا هر چی نسبت به زمان سریع تر تغییر کنی سریع تر پیر می شی و هر چی نسبت به زمان سریع تر حرکت کنی, بیشتر از بازه ی زمانی ات استفاده می کنی یه جورایی. به عبارتی مثل اینه که با کره ی زمین مسابقه گذاشته باشی یا قرار بگذاری در یه بازه ی زمانی از همه موجودات -یا فقط از خودت- سریعتر سبقت بگیری!
خلاصه که…اینطوری که فکر می کنی می بینی به فرض این که جمله مضحک نویسنده در مورد پیر نشدن موش ها درست باشه اون سری جماعت موش ها -غریزی یا اکتسابی- کمترین تغییر رو در یک بازه ی زمانی می کنند و… به فرض این که عمری با یک گله موش بزرگ شده باشید متوجه می شید بعضی هاشون -نسبت به شما آدمیزاد محترم-  اصلا در زندگی پیر نمی شوند.

خلاصه که در این اولین روز ورود حرکت زمین به دو هزار و دهمین چرخش اش -بعد از تولد حضرت عیسی- به دور خورشید امیدوارم همگی موش بشیم الهی!!

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار