ببینم. فقط به نظر من این برنامه ی پریس هیلتون مسخره میاد یا کس دیگه ای هم همین نظر رو داره؟!
ولله من متخصص روانشناسی و جامعه شناسی و این حرف ها نیستم. ولی اینجور که به عقل ناقص من می رسه این رفتارها ممکنه به دختر بچه های دوازده ساله بخوره که هنوز در مرحله ی بین کودکی و بلوغ هستند ولی قطعا نه به یه سری خانم جوان بیست تا سی ساله.
منظورم جیغ و ویغ و شلوغ بازی نیست. منظورم اصلا و ابدا ماجراجویی و  کلاب و پسر بازی هم نیست. سهله..اونها رو اصلا به حساب هم نمیارم. شاهد امر این که مرحومه ی مغفوره آنا نیکول اسمیت برام قابل درک بود.
منظورم نابالغ بودن رفتارهاست. یه جورایی…برای من عجیب میاد خلاصه. همچین خیلی خوشایندم نیست برنامه هه. یه ده دقیقه ای که بر حسب تصادف نگاهش می کنم فقط متعجب می شم با یه عالمه علامت سوال روی سرم بیشتر از هر چیز دیگه!

توی شوی آنانیکول اسمیت ممکن بود شرکت کنم. توی شوی پریس هیلتون حتی یک لحظه هم امکان نداره ایفای نقش کنم!

شده با خودتون سال های سال یه مشکلی داشته بوده باشین و یهو براتون کلیک بزنه که مشکله از کدوم قسمت روحتون سرچشمه می گرفته و…تموم؟ مشکله صدی شصت هفتادش حل بشه و باقیش رو هم با مطالعه حل کنین؟
درست همین ده روز پیش این اتفاق برای من افتاد. انگار یه بار گنده که سال ها روی وجودم سنگینی می کرده برداشته شده.

دوستتون دارم. خوش بگذره. به امید دیدار